Ciąża urojona

Przyczyny i mechanizm powstawania tego zaburzenia nie zostały dokładnie poznane. Przeprowadzone badania nie potwierdziły podejrzenia, że wpływ na rozwój tej nieprawidłowości ma krycie w poprzedniej rui. Także błędny okazał się pogląd mówiący, iż płodność suk spada po przebytej ciąży urojonej. Pewne natomiast jest to, że gra hormonów w tym okresie praktycznie nie rożni się od tej występującej podczas fizjologicznej ciąży.

Objawy ciąży urojonej cechują się dużą różnorodnością. Ich natężenie także nie jest stałe – ulega zmianie w kolejnych ciążach. Suki w tym stanie stają się niespokojne, tracą apetyt, poszukują miejsca, w którym mogłyby zbudować gniazdo. Często obserwuje się powiększenie powłok brzusznych oraz gruczołów mlekowych, w których pojawia się mleko – samica może ssać swoje sutki. U niektórych suk będących pod silnym wpływem hormonów występuje cały rytuał okołoporodowy – przygotowanie do porodu oraz akcja porodowa - jednakże są to sporadyczne przypadki.

Bezpośrednią przyczyną tego zaburzenia jest spadek we krwi progesteronu i wzrost prolaktyny. Zmiany poziomu tych hormonów odnotowuje się pod koniec fazy międzyrujowej każdego cyklu płciowego (około 2 miesiące po cieczce). Następstwem owych wahań może być ciąża urojona. Podobne skoki poziomu progesteronu i prolaktyny występują po sterylizacji suk w nieodpowiedniej fazie cyklu płciowego. Prawidłowo suki należy sterylizować w fazie bezrujowej –tj. nie wcześniej niż 2 miesiące po cieczce. Również po zaprzestaniu leczenia samic progesteronem lub jego odpowiednikami może dojść do wystąpienia objawów ciąży. Ciąża urojona diagnozowana była także u suk cierpiących z powodu zaburzeń czynności tarczycy.

Objawy ciąży zazwyczaj utrzymują się kilka – kilkanaście dni. Jednak u niektórych samic okres ten przeciąga się i trwa ponad miesiąc. W tym czasie stan fizyczny i psychiczny suki jest poważnie nadszarpnięty, dlatego trzeba spróbować skrócić okres trwania tego zaburzenia. W tym celu należy usunąć z otoczenia samicy wszystkie zabawki, poduszki, koce oraz przedmioty, które sobie przywłaszczyła (pantofle, ubrania). Powinno pozostawić się jedynie nagie legowisko. Poza tym wskazane jest zorganizowanie pupilce czasu w taki sposób, aby jak najmniej „myślała o ciąży”. Można zabierać ją kilka razy w ciągu dnia na długie spacery lub poszukać jej towarzystwa innego, dorosłego czworonoga. W przypadku, gdy takie działania nie przynoszą efektów, wskazane jest zasięgnięcie porady lekarza weterynarii, który przepisze zwierzakowi leki pomocne w uregulowaniu cyklu płciowego. Kolejną ważną czynnością jest kontrolowanie wydzielania mleka. Mleko zbierające się w gruczołach sutkowych nie może być zdajane, gdyż pobudza to jego dalsze wydzielania. Jeśli suka sama ssie swoje sutki, można założyć jej kołnierz ochronny. A na obrzmiałe gruczoły nakładać chłodne okłady.

Suki, u których raz wystąpiła ciąża urojona, często po kolejnych cieczkach miewają ją ponownie. Sterylizacja takich czworonogów jest jedyny, trwałym sposobem wyeliminowania tego zjawiska. Dlatego samice nieprzeznaczone do rozrodu powinny być poddawane zabiegowi usunięcia macicy wraz z jajnikami.

bk