Wszystko zaczyna się z reguły 2-3 miesiace po cieczce , wtedy, gdy pokryta sunia powinna rodzić...Gdy zobaczymy u suni pierwsze objawy ciąży urojonej (jest bardziej przymilna, mości sobie gniazdo, zostawia jedzenie na później, *matkuje* swoim zabawkom lub właścicielom...) musimy postępować według pewnych wskazówek. Przede wszystkim musimy ograniczyć dawkę żywieniową (nawet o połowę dotychczasowej dziennej porcji) i wydzielać wodę, trzeba zapewnić suni dużą dawkę ruchu, potwornie ją wymęczyć. Powinniśmy także zabrać wszystkie zabawki, nie pozwalając suni na matkowanie. Co równie ważne, a chyba najtrudniejsze do wyegzekwowania - nie możemy naszej suczki *niuńkać* - głaskanie, przymilanie, mówienie słodkim głosem jest stanowczo zabronione. Wszystko po to, aby sunia stwierdziła, że nie ma warunków na szczeniaki - nie ma jedzenia, picia, właściciele jej nie kochają więc nie ma sensu mieć teraz potomstwa. Możemy także robić suni okłady na listwę mleczną z jodyny - nie smarujmy jednak samych brodawek, ale ostrożnie dookoła nich, tam gdzie pojawiła się opuchlizna (jodyna brudzi!).

Pamiętajcie także, że zawsze warto iść do weterynarza, rozwieje on wszystkie wątpilwości. Niezwłocznie powinniśmy się do niego udać, gdy sunia będzie miała mleko. Niezbędne mogą być wtedy tabletki na zatrzymanie laktacji.

Warto także wspomnieć o sterylizacji - tylko ona raz na zawsze zapobiegnie ciążom urojonym. Zniknie jeden problem, a w raz z nim inne - suka nie dostanie ropomacicza czy guzów sutków.

Pokrycie suki nie zlikwiduje problemu ciąży urojonej przy kolejnych cieczkach, wręcz przeciwnie może nasilić objawy.

nona

na podstawie artykułu z forum labradory.info