Dyskopatia

Dyskopatia to schorzenie, w przebiegu którego dochodzi do ucisku przemieszczonego dysku (tarczki) międzykręgowego na rdzeń kręgowy. To przemieszczenie może być spowodowane gwałtownym skokiem, obrotem lub fikołkiem, w trakcie którego zerwane zostają więzadła utrzymujące dysk na właściwym miejscu. Drugą przyczyną przemieszczenia tarczek są procesy zwyrodnieniowe. Zwyrodnienie zazwyczaj związane jest z naturalnym procesem starzenia się dysków i najczęściej dotyczy psów w podeszłym wieku. Jednak u pewnych czworonogów, mimo ich młodego wieku, procesy degeneracyjne bardzo szybko postępują. Rasami o takich skłonnościach są: jamniki, shih – tzu, pekińczyki, bigle, buldogi francuskie, Lhasa apso, cocker spaniele, pudle miniaturowe i Welch corgi. Choroba może występować u czworonogów niezależnie od ich płci – chorują zarówno psy, jaki i suki.

Przemieszczony dysk międzykręgowy uciska na rdzeń kręgowy. Powoduje to silne dolegliwości bólowe i utrudnienia w motoryce. Pies z trudnością porusza się, utyka. Każda próba podniesienia go kończy się piskiem i skowytem. W zależności od odcinka kręgosłupa, w którym doszło do przemieszczenia tarczki, objawy mogą mieć różny charakter i nasilenie. W przypadku dyskopatii szyjnej występują: sztywność karku i przykurcz mięśni tej okolicy; niskie noszenie głowy; ból podczas ruszania głową; osowiałość i brak apetytu. W sytuacji, gdy wypadnięcie dysku miało miejsce w odcinku lędźwiowo – krzyżowym, zdarza się to częściej niż dyskopatia odcinka szyjnego, dominującymi objawami są: niechęć do chodzenia; bolesność podczas dotykania; bolesna defekacja lub jej zupełny brak; niedowład tylnych kończyn; podkulony ogon; osowiałość i apatia.

Diagnozowanie dyskopatii wymaga wykonania zdjęć RTG oraz dokładnego badania neurologicznego. Badanie to pozwala na określenie odcinka kręgosłupa, w którym doszło do przemieszczenia dysku. W przypadku trudność w rozpoznaniu diagnostykę rozszerza się o analizę płyny mózgowo-rdzeniowego i inne badania laboratoryjne.

Psy cierpiące z powodu dyskopatii można leczyć w dwojaki sposób. Pierwsza metoda – terapia zachowawcza, polega na umieszczeniu czworonoga w specjalnie przygotowanym kojcu i podawaniu choremu leków przeciwzapalnych. W tym czasie pacjent wyjmowany jest z kojca jedynie w celu załatwienia potrzeb fizjologicznych oraz do ćwiczeń rehabilitacyjnych. Ważne, aby ruch psa był ograniczony do minimum. Po 3-4 tygodniach rygor klatkowy zostaje zastąpiony rehabilitacją ruchową, hydroterapią i masażami. Ten miesięczny okres unieruchomienia jest wymagany ze względu na powolną, zazwyczaj trwającą około 3-4 tygodni, regenerację rdzenia kręgowego. Drugą metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny, podczas którego usuwa się przemieszczony dysk lub wyskrobuje zwyrodniałe jądro miażdżyste.

Okres powrotu do zdrowia po przebytej dyskopatii trwa od 3-4 tygodni do pół roku. Ten czas podyktowany jest stopniem uszkodzenia rdzenia kręgowego. Im większy odcinek został naruszony przez przemieszczone dyski, tym rekonwalescencja będzie dłużej trwała.

bk