Pierwszy etap – niemowlęcy trwa do drugiego tygodnia życia. W tym czasie szczenięta są głuche i ślepe. Z otaczającym je światem kontaktują się za pomocą węchu, smaku i dotyku.

Drugi etap – psiej socjalizacji, przypada między trzecim a siódmym tygodniem życia. W tym okresie rozwija się wrażliwość emocjonalna szczeniąt. Maluchy uczą się: hierarchii społecznej oraz kontrolowania swojej agresji.

Po siódmym tygodniu życia rozpoczyna się etap – socjalizacji z człowiekiem, trwa on do 12 tygodnia. W tym okresie kontakt ze szczeniakiem powinien być odpowiednio dozowany, nie można doprowadzić do uzależnienia się psiaka od swojego właściciela. Nadmierna zażyłość między psem a człowiekiem, na tym etapie rozwoju umysłowego czworonoga, w przyszłości może skutkować problemami wychowawczymi. Szczeniak w tym okresie powinien mieć zapewniony kontakt z różnymi zwierzętami. Należy przyzwyczajać go do samochodów i innych pojazdów, z którymi przyjdzie mu się zetknąć w dorosłym życiu. Również istotny jest kontakt z ludźmi innymi niż domownicy.

Kolejnym etapem jest tzw. – hierarchizacja, trwa od dwunastego do szesnastego tygodnia życia. W okresie tym nie można pozwolić szczeniakowi na dominacje nad swoim opiekunem. Widok warczącego malucha, który nie pozwala domownikom zbliżyć się do siebie, bo leży na swoim ulubionym fotelu, może wydawać się zabawny. Jednak z tej puszystej kulki, próbującej swoich sił w hierarchizacji, wyrośnie dorosły pies, który za młodu nauczony terroryzowania domowników, będzie postrachem dla członków rodziny.

Na każdym etapie życia czy to szczeniaka, czy psa dorosłego należy pamiętać, że przywódcą „domowego stada” jest człowiek, pies zawsze w hierarchii powinien stać stopień niżej. Zachowanie takich relacji, między czworonogiem a jego opiekunem, gwarantuje prawidłowy rozwój emocjonalny zwierzaka i jego dobre samopoczucie.

bk