Gonienie psów - co to jest?

Problem gonienia – podążania za poruszającymi się osobami, zwierzętami i przedmiotami najczęściej występuje u psów ras pasterskich i polujących. Zachowania takie najsilniej przejawiają młode czworonogi oraz osobniki niewybiegane - o dużych pokładach niespożytkowanej energii. Wśród przyczyn gonienia wymieniane są: instynktowne nawyki stadne (ja uciekam, ty gonisz), łowy (gonienie zwierzyny) oraz chęć zabawy. Tak więc zwyczaj ten jest jednym z wielu wrodzonych – atawistycznych zachowań psów. Dlatego nie należy się dziwić, że nasz podopieczny na widok lecącego ptaka, biegnącego kota czy jadącego rowerzysty próbuje zerwać się ze smyczy, aby biec co tchu za „uciekającym” obiektem.

Problem gonienia zwykle stopniowo zanika, gdy zwierzak dorasta, dojrzewa. Jednak nie zawsze tak się dzieje i mimo, że pies już dawno osiągnął pełnoletniość, to nadal nie potrafi zapanować nad chęcią gonienia. W takiej sytuacji konieczne jest odpowiednie szkolenie. Niezbędnym przyrządem podczas prowadzonego szkolenia jest obroża na smyczy - najlepiej sprężynującej. Psy podczas tresury poddawane są desensytyzacji - stopniowemu narażeniu na bodziec wywołujący chęć gonienia oraz przeciwwarunkowaniu – zastąpieniu gonienia inną reakcją. Tą zastępczą reakcją powinno być wykonanie komend „siad” i „zobacz”. Komenda „zobacz” ma na celu odwrócenie uwagi psa od poruszającego się obiektu i skupienie jej na twarzy opiekuna. Jak to osiągnąć? Gdy na horyzoncie dostrzeżemy ruchomy obiekt, nakazujemy psu usiąść. Następnie unosimy na wysokość swojej twarzy smakołyk i mówimy „zobacz” – pies podąża wzrokiem za smakołykiem, a to odciąga jego uwagę od poruszającego się obiektu. Naukę tej komendy zaleca się rozpocząć od ćwiczeń w domu – tj. w miejscu, w którym pies nie będzie narażony na oddziaływanie rozpraszających go bodźców. Sesje treningowe należy powtarzać kilka razy w ciągu dnia, jedna seria ćwiczeń powinna trwać nie dłużej niż 3-5 minut. Każde dobrze wykonane polecenie należy nagrodzić słownie oraz smakołykiem i pieszczotą. Gdy zwierzak opanuje ćwiczoną komendę, tresurę przenosi się z domu do cichego kąta w ogrodzie. Jeśli pies bezbłędnie wykonuje polecenia w ogrodzie, kolejne sesje treningowe można rozpocząć na otwartej przestrzeni mało uczęszczanej przez ludzi. Kolejnym etapem szkolenia jest wprowadzanie bodźców wywołujących chęć gonienia. W tym celu konieczna będzie pomoc drugiej osoby, np. rowerzysty lub biegacza. Początkowo osoby stymulujące psa do gonienia powinny znajdować się w dużej odległości od zwierzaka. Tę odległość można zmniejszyć dopiero wtedy, gdy właściciel będzie w stanie skutecznie utrzymać uwagę psa na sobie. W momencie, kiedy pies nauczy się ignorować bodziec wywołujący chęć gonienia, można próbować rozpocząć treningi w czasie spaceru. Pamiętajmy, aby za każdym razem, gdy zobaczymy obiekt pobudzający psa do gonienia, każmy zwierzakowi usiąść, spojrzeć na nas i nagrodźmy go za to.

bk