Wirus wywołujący nosówkę atakuje wiele gatunków drapieżnych zwierząt, m.in. psy, fretki, lisy, łasice, a także szopy, hieny itp. Wrażliwość na zachorowanie jest różna i w dużej mierze zależy od predyspozycji danego gatunku. Do czworonogów najwrażliwszych na zakażenie należą łasicowate – w tym udomowione fretki, oraz psy. U zakażonych osobników choroba zwykle przebiega z wysoką gorączką, objawami ze strony układu oddechowego, pokarmowego oraz nerwowego. Śmiertelność może sięgać 50%.

Wirus nosówki do organizmu wrażliwego czworonoga wnika wraz z wdychanym powietrzem lub w kroplach wydzielin chorego osobnika (katar, wykrztusina). Po dostaniu się do dróg oddechowych atakuje lokalne węzły chłonnych, w których zachodzi jego powielanie. Stąd drogą krwi i limfy roznoszony jest po całym organizmie. W ten sposób dociera do nabłonków układu oddechowego, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, skóry, mózgu i rdzenia kręgowego, w których namnaża się. Symptomy pojawiające się w tym czasie zależą od poziomu odporności zakażonego czworonoga. Ich nasilenie bywa bardzo różne – od praktycznie niezauważalnych, po gwałtowne – kończące się śmiercią. Objawami najczęściej występującymi są: wysoka gorączka, wypływ z oczu i nosa, kaszel, biegunka, brak apetytu. Po zaatakowaniu układu nerwowego pojawiają się drgawki, brak koordynacji ruchowej, porażenia, przeczulica i sztywność karku. U niektórych zwierząt dodatkowo występuje stwardnienie opuszek łap i lusterka nosa – obecnie coraz rzadziej spotykane. Zmiany te wywoływane są przez specyficzne rodzaje wirusa nosówki.

Leczenie czworonogów chorych na nosówkę ogranicza się do terapii objawowej – zbicia gorączki, wyciszenia objawów nerwowych i zwalczenia wtórnych infekcji bakteryjnych. Leki przeciwwirusowe są mało skuteczne w walce z wirusem nosówki, dlatego ich podawanie mija się z celem. Choroba, mimo prowadzonego leczenia, w 50% przypadków kończy się śmiercią.

Na zakażenie wirusem nosówki najwrażliwsze są młode, nieszczepione czworonogi, nieposiadające przeciwciał, które chroniłyby je przed atakiem patogenów. U szczeniąt poziom przeciwciał przekazywanych od matki z mlekiem gwałtownie maleje między 6 a 12 tygodniem życia maluchów – w tym okresie (tzw. luka immunologiczne) są one podatne na wszelkiego rodzaju infekcje, dlatego muszą być chronione przed kontaktem z czynnikami zakaźnymi. Okres luki immunologicznej pokrywa się z kalendarzem pierwszych szczepień ochronnych. Program szczepień dla szczeniąt zostawał opracowany w takie sposób, aby jak najskuteczniej chronić młode czworonogi przed chorobami zakaźnymi. Przestrzeganie zalecanych terminów podania szczepionki jest konieczne do prawidłowego rozwoju odporności u zaszczepionych czworonogów.

Profilaktyka nosówki u fretek wygląda podobnie to szczepień ochronnych prowadzonych u szczeniąt, tj. młodym fretkom podaje się szczepionkę trzykrotnie w odstępach 3-4 tygodniowych. Pierwsze szczepienie powinno przypadać na 9 tydzień życia, kolejne w 12 i 16 tygodniu. Zwierzęta dorosłe odszczepiane są co roku jedną dawką preparatu.

bk