Koronawirus psi CVC jest patogenem szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Po wniknięciu do organizmu atakuje jelita – uszkadza ich nabłonek, czego objawem są wymioty i biegunka. Nasilenie symptomów bywa różne i zależy od stanu odporności chorego. U dorosłych psów infekcja zwykle przebiega bezobjawowo, natomiast u szczeniąt może prowadzić nawet do śmierci. Na zakażenie wrażliwe są czworonogi w każdym wieku, jednak im młodsze, tym gwałtowniejszy przebieg infekcji. Czas potrzebny do wystąpienia symptomów choroby to zaledwie 1-3 dni od chwili wniknięcia wirusa. Patogen do organizmu dostaje się drogą pokarmową, a jego głównym źródłem jest kał chorych osobników.

Objawy u szczeniąt pojawiają się nagle. Najczęściej mają postać jednorazowych wymiotów i gwałtownej biegunki. Biegunka może utrzymywać się przez kilka dni, a nawet tygodni. Po tym czasie ustępuje. Konsystencja kału jest wodnista, barwa żółtozielona lub pomarańczowa, a woń charakterystycznie cuchnąca. Gorączka i inne symptomy zwykle nie występują. U słabych szczeniąt pojawia się depresja i bark zainteresowania karmą.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko zakażenia koronawirusem są wszelkiego rodzaju stresory. Stres jest silnym immunosupresorem – obniża odporność organizmu, a tym samym zwiększa podatność na infekcje. Zwierzęta przetrzymywane w złych warunkach, stłoczone, przetrenowane, pochodzące ze schronisk stanowią grupę podwyższonego ryzyka.

Większość chorych psów nie wymaga leczenie, infekcja mija samoistnie. Terapia włączona zostaje tylko w ostrych przypadkach przebiegających z odwodnieniem i objawami ogólnymi. Wówczas choremu podawane są elektrolity, płyny nawadniające i antybiotyki. Pacjent do zdrowia powraca po kilku dniach choroby.

Jak zapobiegać koronawirozie? Na rynku dostępne są szczepionki wirusowe przeciwko koronawirusowi, lecz ich skuteczność poddawana jest w wątpliwość. Wydaje się, że odporność, którą generują, utrzymuje się zaledwie 2-4 tygodnie, dlatego stosowanie ich nie jest zalecane. Koronawirusy cechuje duża zmienność antygenowa, z tego względu uniesposób stworzyć szczepionkę w pełni uodparniającą przeciwko tym patogenom. Kluczową role w profilaktyce odgrywa higiena. Szczenięta należy izolować od dorosłych, obcych psów – potencjalnych nosicieli wirusa. Ważne jest także unikanie miejsc, w których przebywa dużo czworonogów (schroniska, wystawy, targowiska, wybiegi). Istotne jest również szczenienie maluchów przeciwko innym chorobom zakaźnym z podstawowego kalendarza szczepień, tj. przeciwko parwowirozie, nosówce, parainfluenzie i chorobie Rubartha. Warto uzmysłowić sobie, że każda choroba jest znacznym obciążeniem dla układu odpornościowego, a tym samym stwarza dogodne warunki do rozwoju kolejnych infekcji. Wirus wywołujący parwowirozę – ostrą chorobę przewodu pokarmowego szczeniąt – nierzadko śmiertelną, często wspólnie z koronawirusem atakuje młode organizmy. Takie połączenie zwykle bywa śmiertelne dla maluchów. Dlatego słuszności immunizacji przeciwko chorobom zakaźnym z podstawowego programu szczepień nie powinno się poważać. Skuteczność tego rodzaju profilaktyki daje wymierne korzyści.

bk