Bakterie, o charakterystycznym, wydłużonym, spiralnym kształcie, najczęściej wnikają do organizmu przez błony śluzowe oraz uszkodzoną skórę. Zdarzają się zakażenia zwierząt przez kontakty płciowe czy po zjedzeniu karmy, ziemi, trawy zanieczyszczonej tymi patogenami bądź po wypiciu skażonej wody. Choroba występuje u psów niezależnie od ich płci, wieku czy rasy..

Bakterie po wniknięciu do organizmu atakują różne narządy. U psów najczęściej osiedlają się w wątrobie i nerkach. Pierwsze objawy chorobowe pojawiają się po 7 dniach od inwazji, są to: depresja, brak apetytu i letargiczność. W trakcie badania klinicznego stwierdza się dodatkowo: gorączkę, zapalenie spojówki oka; krwawienia z naturalnych otworów ciała; oddawanie smolistego kału; biegunkę; wymioty; powiększenie nerek; bolesność mięśni; wielomocz i wzmożone pragnienie; żółtaczkę oraz zaburzenia oddechowe.

Aby potwierdzić zakażenie tymi drobnoustrojami, wykonuje się szereg badań. Badania: biochemiczne surowicy krwi; morfologiczne krwi; moczu; radiologiczne oraz serologiczne nie dają stuprocentowej pewności, gdyż otrzymane wyniki są mało charakterystyczne. Pomocne w diagnostyce jest badanie mikroskopowe i poszukiwanie drobnoustrojów w preparacie przygotowanym z krwi, moczu czy tkanek.

Leczenie to, przede wszystkim, stosowaniu antybiotyków (ampicylina, penicylina g, doksycyklina) oraz terapia objawowa schorzeń nerek, wątroby i innych narządów uszkodzonych przez leptospiry.

Jak uchronić czworonoga przed tą chorobą? Szczepionki dostępne na rynku nie uodparniają przed wszystkimi serowarami leptospir, lecz mogą łagodzić przebieg choroby, gdy ta wystąpi. Psy z terenów, na których odnotowuje się występowanie tego schorzenia, powinny otrzymać szczepionkę 3-krotnie, w odstępach 3 tygodniowych. Odporność poszczepienna utrzymuje się nie dłużej niż rok.

Leptospiry występujące u psów i kotów są potencjalnie chorobotwórcze także dla ludzi. Dlatego należ zachowywać szczególną ostrożność, gdy nasz czworonóg został zaatakowany przez te bakterie. Aby zminimalizować ryzyko przeniesienia choroby na człowieka, powinno się unikać kontaktu z kałem i moczem chorego zwierzęcia. Należy pamiętać o rękawiczkach podczas bezpośredniego kontakty z czworonogiem oraz o dokładnym myciu i dezynfekcji rąk oraz pomieszczeń, w których przebywa zwierzę.

bk