Pod pojęciem nerwic kryje się szereg nieprawidłowości natury fizjologicznej oraz psychologicznej, tj. dysfunkcje różnych narządów wewnętrznych, zaburzenia emocjonalne oraz patologiczne zachowania. Za ich powstawanie w dużej mierze odpowiedzialny jest tryb życia czworonogów oraz środowisko, w którym one przebywają. Miejski zgiełk, mnóstwo obcych ludzi, ciągły hałas, spaliny – to wszystko bardzo niekorzystnie wpływa na psychikę czworonogów. Podobny wpływa ma brak wolności, którą to ludzi odebrali zwierzętom. Nieustanne ograniczenia – spacery na krótkiej smyczy, brak możliwości swobodnego wybiegania, rozmnażania czy kontaktu z innymi czworonogami, z czasem niekorzystnie odbijają się na psiej / kociej psychice. Te zakazy uniemożliwiają zwierzętom realizowanie behawioru zgodnego z tym, co podpowiada im instynkt. Skutkować to może rozwoje zaburzeń emocjonalnych. Wśród innych przyczyn nerwic wymienia się traumatyczne przeżycia, np. śmierć właściciela, długotrwałe osamotnienie, głośny hałas czy silny uraz fizyczny (wypadek komunikacyjny).

Objawy nerwicy mogą być bardzo różne. Niektóre z nich mają postać długotrwałych, przewlekle trwających zaburzeń, natomiast inne pojawiają się okazjonalnie – tylko w danych sytuacjach. Do najczęściej występujących symptomów należą: wylizywanie lub wygryzanie sierści - aż do powstania łysin i ran; apatia, depresja, brak zainteresowania otoczeniem; nadmierna senność lub bezsenność; silne skurcze mięśni, drżenia; nieprawidłowości pracy narządów wewnętrznych; arytmia serca; nadciśnienie; zaburzenia trawienia; stany lękowe; brak apetytu; agresja wobec ludzi, zwierząt, przedmiotów; szczekanie, wycie, skomlenie; niszczenie mebli, ubrań, zabawek; załatwianie potrzeb fizjologicznych w domu.

Terapia czworonogów cierpiących z powodu nerwic jest długotrwała. Najlepiej, aby prowadził ją doświadczony lekarz weterynarii – specjalista psychologii zwierząt. Taka osoba właściwie oceni stan zwierzaka oraz skutecznie dobierze rodzaj kuracji (leki uspokajające/ terapia środowiskowa). Zazwyczaj w trakcie kuracji dużą rolę odgrywa właściciel chorego czworonoga. Zadaniem opiekuna jest dołożenie wszelkich starań, aby wyeliminować z życia zwierzaka jak najwięcej czynników niekorzystnie wpływających na stan psychiki podopiecznego. Działanie takie w połączenie z terapią prowadzoną przez lekarza najczęściej przynosi dobre efekty, jednak wymaga ono sporo wytrwałości i cierpliwości.

bk