Nicienie jelitowe

Nicienie jelitowe – Toxocara canis (glista psia) i Toxocara cati (glista kocia) są stosunkowo silnymi i dużymi pasożytami - osiągają do 10 – 12 cm długości. Dojrzałe glisty żerują w przewodzie pokarmowym czworonoga, natomiast młode osobniki są zdolne do wędrowania po organizmie żywiciela. W trakcie swoich migracji mogą zawędrować do płuc, gruczołu mlekowego a nawet macicy i znajdujących się w niej płodów. W macicy, po przejściu przez łożysko, atakują szczenięta, które na świat przychodzą już zarażone. Zarobaczone szczenięta / kocięta wolniej rosną, są osłabione i miewają bolesności brzucha. Maluch mogą również zarażać się poprzez mleko, gdyż zarobaczone matki wydzielają wraz z pokarmem larwy pasożytów. Poza larwami zasadniczym źródłem inwazji są jaja wydalane z kałem przez zarobaczone osobniki.

Objawy zakażenia wynikają z mechanicznego uszkodzenia narządów przez wędrujące larwy pasożytów lub są skutkiem zaczopowania jelit przez dorosłe osobniki. U zarobaczonych zwierząt obserwuje się powiększony obrys brzucha, brak apetytu i ogólne osłabienie. Zwierzaki cierpią z powodu silnej bolesności spowodowanej rozszerzeniem wrażliwych na rozciąganie jelit. Skutkiem zaczopowania jest utrudnione wypróżnianie i oddawanie niewielkich ilości kału. W trakcie wędrówek pasożytów przez płuca występują kaszel i utrudnione oddychanie. Objawy mogą przybierać na sile w sytuacji, gdy inwazja nicieni jest bardzo liczna.

Glisty psie i kocie są groźne nie tylko dla domowych czworonogów. Także człowiek, po spożyciu owoców, warzyw zanieczyszczonych jajami tych nicieni, może stać się ich żywicielem. U ludzi migrujące larwy z przewodu pokarmowego mogą zawędrować do wielu narządów, np.: wątroby, gałki ocznej a nawet mózgu. Inwazja zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Symptomy występują dopiero przy znacznej liczbie pasożytów.

Zwalczanie toksokarozy jest stosunkowo proste, ponieważ glisty są mało oporne na powszechnie stosowane leki przeciwpasożytnicze. Tabletki zawierające fenbendazol lub milbemycynę zabijają zarówno postaci larwalne, jak i dojrzałe osobniki. Natomiast pyrantel, prazikwantel, febantel i selamektyna są skuteczne w walce z inwazją postaci dorosłych. W profilaktyce toksokarozy bardzo ważna jest systematyczność. Zaleca się, aby dorosłe czworonogi był odrobaczane przynajmniej 3 razy do roku. Takie działania pozwolą uchronić czworonoga i pośrednio jego opiekuna przed nieprzyjemną inwazją glist.

bk