Tasiemiec psi – Dipylidium caninum pasożytuje w jelicie psów, kotów a także człowieka. Do zarażenia dochodzi po zjedzeniu członów macicznych pasożyta zawierających inwazyjne jaja, bądź w wyniku przypadkowego połknięcia pchły – która jest żywicielem pośrednim dla larw tego tasiemca. Człony maciczne Dipilidium wykazują zdolność do samodzielnego pełzania, przez co są chętnie zjadane przez ciekawskie zwierzęta. Zarażonym zwierzętom i ludziom doskwierają: zaburzenia gastryczne oraz świąd odbytu. Chore psy saneczkują – pocierają okolicą odbytu o trawnik lub chodnik.

Inwazja tasiemca bąblowcowego – Echinococcus granulosus niesie ze sobą ryzyko innego rodzaju. Postać dojrzała tego tasiemca bytuje w jelicie psów i kotów, natomiast postać pęcherzykowa – bąblowiec, rozwija się w narządach wewnętrznych ludzi oraz niektórych zwierząt. Bąblowiec może usadowić się w wątrobie, płucach, mięśniach, kościach, mózgu, oczach, śledzionie, nerkach oraz tkance podskórnej. Pęcherz przyrasta około 1cm na rok, zdarza się, że osiąga wielkość głowy dziecka. Rozrastający się bąblowiec uciska okoliczne tkanki, z czasem doprowadza to do ich zaniku. W przypadku pęknięcia tego tworu, dochodzi do rozlania, po całym organizmie, płynu zawierającego młode formy pasożyta, wstrząsu anafilaktycznego i śmierci.

Inwazji tasiemca psiego skutecznie przeciwdziała – prazikwantel, środek znajdujący się w większości leków przeciw pasożytom wewnętrznym, zarówno ludzkich jak i weterynaryjnych. Leczenie echinokokozy u ludzi (bąblowicy) jest o wiele trudniejsze, wiąże się z chirurgicznym usunięciem pęcherzy w połączeniu z długotrwałą chemioterapią albendazolem, trwającą nawet 2 lata.

Aby zapobiec tasiemczycy, należy regularnie sprzątać odchody pozostawione przez psy i koty. Systematyczne odrobaczanie zwierząt (co 3 miesiące)ogranicza, w znacznym stopniu, populację tasiemców. Nie wolno karmić czworonogów surowym mięsem, gdyż mogą się w nim znajdować postacie rozwojowe płazińców. Wszystkie osoby mające kontakt ze zwierzętami powinny przestrzegać podstawowych zasad higieny – myć ręce po każdym kontakcie z czworonogami.

bk