Trądzik (Acne) to grudkowa lub krostowa dermatoza, przebiegająca z nadmiernym rogowaceniem mieszków włosowych, zapaleniem około mieszkowym, przerostem gruczołów łojowych oraz czyracznością. Przyczyny tej choroby nie są dokładnie poznane. Czynniki predysponujące do rozwoju tego schorzenia to inne dermatozy, takie jak: nużyca, grzybica, zakażenia wirusowe, kontaktowe zapalenia skóry, atopie oraz stres związany ze zmianą miejsca zamieszkania.

Jakie są objawy tej choroby? Zmiany naskórne mogą pojawiać się jednorazowo, okresowo lub występować stale. Wypryski występują najczęściej na brodzie i wargach młodych psów ras krótkowłosych, takich jak: doberman, buldog angielski, dog niemiecki, rottweiler, wyżeł weimarski. Charakterystyczne wykwity to grudki przymieszkowe i krosty mogące ulegać owrzodzeniu. W zaawansowanych stadiach tworzą się przetoki, z których wypływa surowiczy, krwisty lub ropny płyn. Często dochodzi do przerwania mieszków włosowych, wówczas wewnątrz skóry gromadzą się złogi keratynowe, dookoła nich rozwija się reakcyjny stan zapalny, prowadzący do ogniskowego włóknienia. Niewielkie, pojedyncze zmiany nie powodują dyskomfortu, natomiast zmiany nasilone i rozsiane stają się bolesne, towarzyszy im umiarkowany świąd. Nieleczone wykwity trądzikowe często ulegają wtórnemu zakażeniu bakteriami: paciorkowcami, gronkowcami. Namnażające się patogeny doprowadzają do zapaleń tkanki łącznej podskórnej oraz czyraczności.

Rozpoznanie choroby nie zawsze jest łatwe, gdyż szereg chorób daje podobne objawy. Lekarz weterynarii w trakcie badania klinicznego musi wykluczyć schorzenia takie jak: zapalenie gruczołów łojowych, ziarniniak eozynofilny, dermatofitoza, nużyca, alergia pokarmowa, atopia czy malassezioza. Często wykonywany jest posiew bakterii pobranych ze zmian skórnych oraz antybiogram, w celu określenia wrażliwości patogenów i doboru odpowiedniego antybiotyku.

Jak wygląda leczenie? Przypadki bezobjawowe są problemem kosmetycznym, nie wymagają leczenia. Terapia trądziku zaawansowanego polega na stosowaniu: szamponów keratolitycznych i keratoplastycznych, np.: C Vet, Virbac, Kerect, Hexoderm; kremów i płynów przeciwbakteryjnych, np.: Bactroban; kremów z witaminą A; antybiotyków w oparciu o wyniki antybiogramu; NNKT - niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych; sterydów przeciwzapalnych w przypadkach niewikłanych przez bakterie; retionolu i izotretynoiny w ciężkich przypadkach, w celu zmniejszenia aktywności gruczołów łojowych oraz normalizacji procesu rogowacenia mieszkowego.

Wcześnie zdiagnozowana choroba i prawidłowo prowadzone leczenie, pozwala na przywrócenie skórze zdrowego wyglądu. Jednakże jest to schorzenie o niedokładnie poznanej etiopatogenezie i zdarzają się nawroty choroby.

bk