Zapalenie mózgu i opon mózgowych mopsów

Poza tłem genetycznym i wirusowym wśród przyczyn dolegliwości wymienia się autoimmunoagresję – produkcję przeciwciał skierowanych przeciwko komórkom własnego organizmu, w tym przypadku - przeciwko tkance mózgu. Złożona, wieloczynnikowa etiopatogeneza schorzenia, utrudnia i komplikuje badania poznawcze prowadzone nad tą chorobą.

Pierwsze objawy zapalenia mózgu i opon mózgowych pojawiają się u psów pomiędzy 9 miesiącem a 7 rokiem życia. Choroba może przebiegać w postaci ostrej, wówczas zwierzęta wykazują nagłe napady drgawek, zaburzenia napięcia mięśni i funkcji motorycznych (skręty głowy, sztywność i bolesność kręgosłupa) oraz upośledzony chód (brak koordynacji, chodzenie w koło). Objawy szybko pogłębiają się. W przeciągu tygodnia dochodzi do rozwoju niekontrolowanych, niepodatnych na leczenie drgawek – zwierzę leży, często zapada w śpiączkę.

U psów z wolniej rozwijającą się postacią choroby, występujące drgawki cechuje niska częstotliwości - swoim zasięgiem mogą obejmować całe ciało lub tylko daną grupę mięśni. Ataki pojawiają się w odstępach kilkudniowych, a nawet tygodniowych. W okresach pomiędzy napadami drgawek pies jest całkowicie normalny – nie wykazuje objawów chorobowych. Z upływem czasu, w miarę rozwoju choroby, symptomy przybierają na sile i częstotliwości.

Leczenie schorzenia jest trudne, gdyż wieloczynnikowa, nie w pełni poznana etiologia choroby uniemożliwia prowadzenie terapii przyczynowej, która dawałaby najlepsze efekty terapeutyczne. Podawanie leków przeciwdrgawkowych zmniejsza intensywność i częstotliwość drgawek na krótki okres. Terapia sterydowa u większości psów nie przynosi korzystnych efektów. W miarę prowadzenia leczenia, objawy ulegają nasileniu i nie poddają się działaniu leków, wówczas chore zwierzęta w celu ulżenia ich cierpieniu, poddaje się eutanazji.

bk