Pierwotną przyczyną rozwoju choroby są najczęściej: ciała obce w uchu; wady rozwojowe małżowiny usznej; alergie pokarmowe, polekowe czy  pasożyty. Do choroby można psa doprowadzić częstymi kąpielami, gdy w jego uszach zalega woda. Naszemu pupilowi szkodzą też włosy wrastające w głąb przewodu słuchowego a nawet duża wilgotność powietrza i wysoka temperatura otoczenia.

Po czym rozpoznać, że psu coś doskwiera? Zwierzak najczęściej staje się niespokojny, nie pozwala na głaskanie się w okolicy uszu. Wydzielina w chorym uchu przypomina smar, jest gęsta, ciągliwa, ciemnobrązowa. W przypadku jednostronnego zapalenia, pies trzyma głowę skośnie.

Nieleczona choroba prowadzi do rozwoju zespołu Hornera, objawiającego się zmianami ze strony układu nerwowego np. poprzez zwężenie źrenic. Pies zaczyna też tracić równowagę, zatacza się, kręci w koło, upada.

W przypadku zapalenia ucha wizyta z psem w gabinecie weterynaryjnym jest bezwzględnie konieczna. Podczas wizyty lekarz musi ustalić czy proces chorobowy rozprzestrzenił się na głębsze części narządu słuchu, czy toczy się jedynie na obszarze ucha zewnętrznego.  Leczenie polega na oczyszczeniu kanału słuchowego z zalegającej wydzieliny, następnie wprowadzeniu antybiotyków bakteriobójczych i grzybobójczych oraz kuracji przeciwzapalnej i przeciwhistaminowej. Leczenie w zależności od zaawansowania choroby trwa 2-4 tygodni.

Niestety schorzenie to charakteryzuje się częstymi nawrotami. Właściciele psów cierpiących na tę chorobą, powinni więc unikać kąpieli czworonogów w zbiornikach wodnych, forsowania zwierzaków na długich spacerach w niedogodnych warunkach atmosferycznych(ciepło i wilgotno). Systematycznie należy dbać o toaletę uszu kłapouchych zwierzaków.

bk